Maar zo’n vijf jaar geleden werd Petra zelf keihard geconfronteerd met een lastig paard. Haar eigen paard om precies te zijn, genaamd Two Moons, die ze toen net in eigendom had. ‘Two Moons was toen 8 jaar oud en al 5 jaar lang niet te hanteren en te berijden, hij gooide iedereen er meteen af!  Hij was erg boos en gevaarlijk en viel mensen, steigerend met slaande voorbenen, aan’. Met Two Moons waren al vele trainers en experts bezig geweest, maar hij werd steeds gevaarlijker. Petra: ‘Two Moons had in al die jaren in ieder geval één ding geleerd: hij wist hoe sterk hij was, hij vocht en won altijd’. Na verloop van tijd kon Petra hem dan toch berijden, maar soms, kon hij ineens vanuit het niets exploreren. Dat zorgde voor zeer gevaarlijke situaties zorgde. ‘Na de zoveelste pijnlijke val, die eindigde met een ontwrichte heup in de ambulance, viel ook 'de rest van de paardenwereld' over mij heen.

 

Two Moons moest nu toch maar naar de slager, hij moest een lesje leren, hij moest véél harder aangepakt worden en ga zo maar door. Maar daar geloofde ik niet in. Ik probeerde daarom juist te onderzoeken waarom het soms fout ging. Uiteindelijk leerde Two Moons mij hoeveel invloed het gedrag van ons mensen heeft op het gedrag van paarden. Een paard is als een spiegel voor diegene die ermee werkt. Door mijn eigen handelen kritisch te bekijken, door vertrouwen in Two Moons te houden en een duidelijke, begripvolle, respéctvolle training is Two Moons uiteindelijk een zeer betrouwbaar en normaal te berijden paard geworden’.

 

Door Two Moons raakte Petra geïnteresseerd in de paardenpsyche en –gedrag. Ze volgde de driejarige opleiding International School for Professional Horsemanship in Meerle, waar ze nog altijd als docente 'communicatie en lichaamstaal' aan verbonden is. Op dit moment volgt Petra een studie gedragstherapie voor paarden en volgt ze een opleiding bij Klaus Ferdinand Hempfling in Denemarken. Ze vindt zichzelf beslist geen paardenfluisteraar of een held die alle problemen op kan lossen. Petra: ‘Maar, ik draag er graag aan bij dat mensen leren communiceren met hun paarden. Dat ze begrijpen wat hun paarden hun willen vertellen, via hun natuurlijke gedrag en manier van reageren. Zodat mensen een nog betere samenwerking met hun paard krijgen’. Meer informatie over Petra Vlasblom is te vinden op de website: www.2moons.nl

 

LAADPROBLEMEN

Iedereen heeft er ongetwijfeld wel eens mee te maken gehad. Dan is het concours al twee uur afgelopen, alle trailers zijn van het terrein, behalve die ene, waar het paard nog niet in staat. Of dan heb je je eindelijk een keer opgegeven voor een wedstrijd, en dan kan je je weer afmelden, omdat je na drie uur tobben moet constateren dat je je paard niet in de trailer krijgt. En dan hebben we het nog niet over die paarden, die dan wel in de trailer lopen, maar onderweg de boel afbreken. Petra Vlasblom constateerde dat veel paardeneigenaren dit soort problemen hebben, en ze maakte er haar werk van. Lastige paarden laden….

​

Petra Vlasblom is op tijd aanwezig en inspecteert de trailer die is meegenomen door de eigenaren. Eerst wordt er een grote schoonmaak gehouden. ‘Vanuit het oogpunt van een paard is een trailer het meest onnatuurlijke wat je kunt bedenken. Een paard is van nature claustrofobisch en z’n eerste instinct bij gevaar is vluchten. En in die trailer is dat niet mogelijk. Een trailer is een instabiel en klein hok. Daar kan je hem mee leren omgaan, maar dan moet de trailer wel aan een aantal voorwaarden voldoen. Een daarvan is, dat je een zo veilig mogelijke situatie creëert. En nat en glad stro, draagt daar niet aan bij’, vertelt ze gedreven.

 

NOG MEER VOORBEREIDINGEN

Om het paard straks te begrenzen, worden er twee touwen aan beide zijden van de trailer bevestigd. Aan de touwen die Petra gebruikt zit aan het einde een dunner stukje touw die ervoor zorgt dat er geluid ontstaat, als je ermee zwaait. Petra heeft deze touwen speciaal laten maken. Als alternatief kunnen er ook twee longeerlijnen gebruikt worden. Er wordt direct instructie gegeven aan de ‘helpers’ die mee zijn om het paard te laden. Zij moeten allebei een touw vasthouden.  ‘De functie van deze twee lijnen, is te vergelijken met de leuningen van een brug. Het geeft aanleuning, en het zorgt ervoor dat het paard recht uit blijft lopen. Op het moment dat het paard uitwijkt en tegen het touw aanloopt, dan mag hij er niet in gaan hangen. Door met een losse polsbeweging het touw zijwaarts heen en weer te schudden, zal het schrikken, en een respectabele afstand houden van het touw’, legt Petra uit.

 

Pas nadat de trailer en de helpers zijn geïnstalleerd, is er aandacht voor het paard. Speciaal voor De Hoefslag, laat Marleen nog even zien hoe ze haar paard normaal gesproken probeert te laden. Met de longeerlijn wordt geprobeerd Ushi op te sluiten. Ushi voelt er weinig voor om de trailer in te gaan en draait iedere keer van de trailer weg. ‘In het begin ging het laden heel goed met Ushi. Maar het is een keer fout gegaan bij het uitladen. Doordat ze een andere pony hoorde hinniken, schrok ze, en stootte ze haar hoofd tegen het dak van de trailer. Er moest een veearts aan te pas komen om de verwondingen te hechten. Sindsdien is ze heel bang om uit de trailer te gaan, en op een gegeven moment wilde ze er ook niet meer in. De laatste keer zijn we lang bezig geweest, en uiteindelijk liet ze zich gewoon voor de trailer vallen. Toen hebben we het maar opgegeven’, legt Marleen desgevraagd uit.

 

Ushi krijgt een speciaal kapje om zijn oren. Mocht hij zijn hoofd weer stoten, dan werkt dit kapje beschermend.  ‘Een normaal halster is erop gemaakt om de druk over het hoofd te verdelen. Door het touw aan de onderste ‘neusriem’ van het Monty Roberts halster te bevestigen krijgt het paard bij een strak touw druk achter de oren. Voor ondermeer het trailerladen kan je dankzij zo’n halster duidelijkere signalen naar je paard geven’, stelt Petra.

 

Normaal gesproken begint Petra met loswerken in de longeercirkel. Maar het hek van de longeercirkel is vrij laag, dus Petra kiest ervoor om het paard niet los te laten en wat grondwerk te doen. ‘Het gaat erom dat we contact met elkaar maken. Dat het paard weet wie ik ben, en dat ik de leider ben. Alles uiteraard op een zachte en naar het paard toe respectvolle manier. De manier waarop het paard reageert zegt veel over zijn persoonlijkheid. Zo is Ushi wat onzeker en snel angstig’, legt Petra uit. Aangezien Ushi het eng vindt om achteruit de trailer uit te lopen, wordt het achterwaarts gaan ook geoefend. Ushi’s baasje Marleen, heeft eigenlijk geen vast stemcommando om het paard naar achteren te laten lopen. ‘Dat is dan vanaf nu ‘terug’, zegt Petra.

 

HET TRAILERLADEN

En dan gaat het echte werk gebeuren.  Petra loopt met Ushi naar de trailer. Eigenlijk staat zij er binnen een mum van tijd in. ‘Dit gaat inderdaad heel makkelijk. Dat komt ook door het voorwerk dat ik heb gedaan. Hierdoor is het voor Ushi duidelijk dat ze mij kan vertrouwen en dat ik de leider ben. Bij het in de trailer lopen van een getraumatiseerd paard zijn twee dingen heel belangrijk. Het op het juiste moment belonen, en dat doe ik in deze fase nog veelvuldig met het geven van rust en het geven van een paardenbrokje. En het op de juiste manier vragen aan je paard of hij mee wil lopen. Op het moment dat hij niet mee loopt, mag je druk geven op het halster. Maar zodra hij meeloopt moet het touw los zijn. Dat principe is ontzettend belangrijk’, legt Petra uit.

 

Het echte probleem zit bij Ushi eigenlijk ook in het uitladen. Daar heeft ze haar hoofd een keer hard mee gestoten. De eerste twee stappen gaan nog rustig, maar dan schiet ze naar achteren. Gelukkig is deze trailer hoog genoeg, en stoot ze haar hoofd niet. ‘Dit wil ik oplossen door het uitladen in stukken op te delen. Ik ga nu maar half met haar in de trailer, en er dan weer uit. Dan ga ik verder in de trailer, en dan ga ik gefaseerd eruit. Dus eerste een of twee stappen, dan beloon ik haar met een brokje die ik heel laag voor haar mond houd, zodat haar hals omlaag gaat tijdens het achteruit lopen. Dan weer een of twee stappen, dan weer belonen, en ga zo maar door. Doordat ze op een gegeven moment weet, dat ze iedere keer een brokje krijgt, zal ze met haar hoofd laag bij mijn blijven. Zolang ze haar hoofd laag bij mij heeft, is ze niet in paniek en kan ze haar hoofd ook niet stoten’, legt Petra uit. Een aanpak die werkt, want na enige tijd loopt Ushi veel rustiger uit de trailer.

 

‘Je hebt er niets aan als ik Ushi in en uit de trailer kan zetten. Dat moet jij namelijk zelf kunnen. Dus nu ben jij aan de beurt, Marleen’, zegt Petra. Marleen pakt wat onwennig het touw over, maar probeert om met Ushi de trailer in te lopen, en dat lukt bijna in één keer. Op het moment dat Ushi uit de trailer gaat, schiet ze toch weer even in de stress, en onstuimig vliegt ze eruit. Petra grijpt in, en neemt echt even de tijd om Marleen uit te leggen hoe ze het het beste aan kan pakken. Als je het goed bekijkt is Petra net zo lang met Ushi als met Marleen bezig. Maar het werpt zijn vruchten af, want aan het einde van de sessie, kan ook Marleen Ushi in- én uitladen zonder enige spanning of paniek.

 

CURSUS COMMUNICEREN MET PAARDEN

Het is een donderdagavond in september. Ik ben uitgenodigd in Rotterdam voor een theorie les communiceren met paarden. Petra Vlasblom geeft deze les aan paarden eigenaren met laadproblemen. ‘En die les is verplicht’, stelt Petra resoluut. Ze vervolgt: ‘Toen ik met dit werk begon trainde ik alleen de paarden en kwam het regelmatig voor dat ik, ondanks een succesvolle training, werd gebeld door een paniekerige eigenaar die op een wedstrijdterrein stond en z'n paard niet meer geladen kreeg. Al snel werd het me duidelijk dat ik juist daarom óók de eigenaren moest trainen. Want: "Waarom lukt het mij wel om zo'n paard te laden? Wat doe ik dan anders?" Ik heb geen speciale talenten, maar ik ga gewoon anders met zo'n paard en het probleem om. Dat wil ik de eigenaren van zulke paarden ook graag leren en laten ervaren. Vaak proberen we tevergeefs het gedrag van een paard te veranderen. Door het om te draaien, en onze manier van omgang met paarden aan te passen aan de ontstane situatie, ontstaat al snel een verandering in het gedrag van het paard. 

 

Ik kan dat tijdens de theorieles d.m.v. foto- en videobeelden van praktijksituaties duidelijk laten zien. Dankzij de theorieles is het laadprobleem vaak al in één praktijksessie doorbroken en zijn de eigenaren daarna in staat om eventuele problemen (mochten ze ooit nog voorkomen) zelf op te lossen’. In totaal zijn er zo’n vijftien personen aanwezig op de les. Vrijwel allemaal paardeneigenaren, die hun paard niet meer geladen krijgen. We doen een voorstelrondje. Alle scenario’s komen aan bod. Steigeren, weglopen, niet meer vooruit willen, zich laten vallen en ga zo maar door. De meesten hebben al van alles geprobeerd. Kisten wortelen en appeltjes zijn er tegen aan gegooid, maar ook minder vriendelijke methoden, longeerlijnen, longeerzwepen, bezems, varkensprikkers en zakken over het hoofd van het paard passeren de revue. Alle methoden hebben één ding gemeen. Ze hebben bij deze ‘probleempaarden’ totaal niet geholpen. En eigenlijk alle aanwezige paardeneigenaren, zien Petra als een soort laatste hoop.

 

EXTREEM GEVAL:
HOOFD DOOR HET DAK, EN DOOR HET VOORDEURTJE NAAR BUITEN

De vriendin die Marleen in contact bracht met Petra Vlasblom is de amazone van ‘een extreem geval’. Het paard dat zij rijdt, was indertijd een jonge hengst. Goed ontwikkeld, zo’n 1.70m groot, zwart en veelbelovend. Hij moest gecastreerd worden en er was een afspraak gemaakt met de veearts. Daar zou hij heen vervoerd worden met de trailer. Hij liep er zonder problemen in, dus tot zover niets aan de hand. Maar toen de eigenaar de klep, en de bovenklep dicht deed, raakte de hengst volledig in paniek. Je zou zeggen, dat zo’n paard geen kant op kan als hij eenmaal in de trailer staat, maar daar dacht deze jonge hengst anders over. Eerst zag de eigenaar zijn hoofd door het dak heen komen. De splinters polyester vlogen in het rond. Vervolgens sprong de hengst over de voorstang en kwam door het deurtje aan de voorkant naar buiten. Toen de hengst eenmaal buiten was, je vraag je of hoe hij het voor elkaar kreeg, viel hij in een hek dat naast de trailer stond. Dat nam hij in vliegende galop zo’n beetje mee op de vluchtweg naar zijn stal.

 

De trailer, slechts drie maanden oud, was totall loss. De fysieke schade aan het paard viel uiteindelijk mee. Zijn hoofd was lelijk beschadigd, de stukken polyester zaten er in vast, maar dat was allemaal te herstellen.  Wat niet mee viel was zijn angst voor trailers. De eigenaar kreeg hem met geen mogelijkheid meer in de buurt van een trailer. En Petra Vlasblom werd ingeschakeld. Normaal gesproken voldoet één sessie, maar dit was een langduriger traject, ook al lukte het haar vanaf de eerste sessie om het paard te laden. Maar daarmee was dit geval niet opgelost. Het paard was extreem gevoelig voor geluiden buiten de trailer, en reageerde dan weer extreem, hij heeft zelfs de klep en de stang er ooit uitgeslagen, nadat iemand de klep dicht deed en daarmee te veel geluid maakte. Op deze manier de weg opgaan was véél te gevaarlijk, dit paard moest dus eerst minder gevoelig gemaakt worden op prikkels van buitenaf. En nu enkele maanden later, loopt het paard gemakkelijk de trailer in, en zijn amazone gaat met hem naar les en op concours. Wel reist er voorlopig een makke pony mee.