Ik heb al eerder een training met hem gedaan waarmee het probleem korte tijd was verminderd, maar er was nog altijd veel geduld en druk nodig om hem te overtuigen van de noodzaak soms een trailer in te gaan. Na een cursusweekend in Loenen maakte hij er weer zo’n drama van dat ik besloot dat er iets moest veranderen. Ik had goede dingen over Petra Vlasblom gehoord en heb haar uitgenodigd. Na de theorieavond, die voor mij een echte eye-opener was, kwamen we met een team van vier vrouwen bij elkaar. 

O ja, ik heb ook een merrie die zich wil omdraaien als ze de trailer uit moet. Bij een IJslander kan dat meestal nog wel, maar soms hoor je de trailer kraken in zijn voegen. Daar moest ook iets aan gedaan worden. Voor Lukka is dat ook heel wat, want ze is al 22 en heeft het haar hele leven zo gedaan.

 

Dit schreef ik de dag van de training zelf:

Vandaag kwam Petra Vlasblom om met Hvatur en Lukka het trailerladen te oefenen. Probleem bij Hvatur is dat hij er niet in wil en Lukka wil er niet meer uit (draait zich om). Ze vullen elkaar goed aan.

Het was een zeer intensieve en ik moet ook zeggen emotionele dag. Het is Petra gelukt om Hvatur te leren de trailer in te lopen, maar het kostte veel tijd en moeite. Heel goed is dat zij op zoek gaat naar het punt waar het probleem ontstaat en dan probeert dat punt steeds weer op te zoeken en uiteindelijk te passeren. Bij Hvatur bleek het niet zozeer de trailer te zijn, maar meer de klep. Hij vertrouwt het niet om zijn gewicht op die klep te laten rusten.

Uiteindelijk is het gelukt en heb ik ook zelf Hvatur met een los touwtje kunnen laden. Nu moeten we volhouden en blijven oefenen.
 

Lukka deed heel erg haar best en vond dat hele trailergedoe een geweldig leuk spelletje. Ze liep als een volleerd trailerpaard de klep af - achteruit... nooit eerder gezien. Ook ik kon het zonder problemen doen. Een raadsel.

Het emotionele ervan is dat Hvatur zo dicht bij me staat dat ik zijn emoties net zo goed overneem als hij de mijne. Toen hij op die klep stond en besefte dat hij niet terug kon en niet opzij en niet omhoog, had hij het moeilijk, en ik ook. Heel gek, maar op dat breekpunt voor Hvatur sprongen de tranen in mijn ogen en kon ik eigenlijk niet meer kijken. Maar goed, ik ben heel blij met vandaag en heb goede moed dat we een belangrijke stap hebben gezet in ons trailerverhaal

 

En dit ruim twee weken later:

Ik kan er geen ander woord voor bedenken. Wow! Ik weet niet wie knapper is, Inni, of Hvatur, of Lukka, of toch Petra Vlasblom. Vandaag hebben we geoefend wat we een paar weken geleden met Petra Vlasblom hadden geleerd. 

Hvatur knipperde niet eens met zijn ogen en wandelde zo de trailer in! Aan een los touwtje! Ik had echt wel verwacht dat hij nog even zou proberen om amok te maken, maar nee, helemaal niets, gewoon bonkebonk die klep op en me aankijken alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Voor de vorm hebben we dit nog een paar keer herhaald, maar het ging zo goed dat we maar gestopt zijn. Knap paard.

 

Lukka weet ook nog heel goed dat ze achteruit de trailer uit kan. Nog een probleem opgelost

En toen met Diana mee naar Inni. Hij moest het hele proces nog van het begin af aan doorlopen, maar eigenlijk had hij het heel snel begrepen. Toen hij eenmaal had geleerd dat hij achterbenen had en dat het handiger is om die op te tillen vóór je in een totaal uitgerekte stand met je voorbenen in de trailer staat, was het zo gepiept. Hij was héél trots op zichzelf. Het was goed aan hem te zien dat vier juichende vrouwen hun uitwerking op hem niet misten.

 

Ik kan alleen maar zeggen: die methode (die geen ‘truc’ is, maar meer een benadering) van Petra Vlasblom werkt écht!