Fjalar is nooit een makkelijk te laden paard geweest, maar met veel geduld en af en toe helpen door een been op te tillen en naar voren te zetten kregen we hem er met zijn tweeën wel in, meestal binnen het uur. Op een gegeven moment ontdekte Fjalar echter ook het steigeren om niet de trailer in te hoeven. Het dieptepunt bereikten we toen zo hij in paniek raakte toen een ander paard werd uitgeladen, dat hij zich losrukte en onder de balk door naar buiten rende. Gelukkig liep hij hierbij geen verwondingen op, maar sindsdien hadden we met hem een serieus trailerprobleem.

In eerste instantie hebben we natuurlijk geprobeerd dit probleem zelf weer op te lossen. Na een paar uur wachten met een emmer brok in de trailer, kregen we hem wel weer zo ver dat hij de trailer inliep. Van de balk dicht doen was echter geen sprake en de klep al helemaal niet. Zodra je in de buurt van de klep kwam, raakte hij volkomen in paniek en stormde achteruit.
 

Toen ook Fjalars halfzus Tölva moeilijk te laden werd, besloten we op zoek te gaan naar hulp van een professional. Via internet vind je verschillende mensen die beweren trailerlaadproblemen op te kunnen lossen. Zij nemen je paard dan enkele weken in training, maar de vraag is of het probleem dan is opgelost en of je zelf je paard ook kunt laden. Op onze zoektocht naar een oplossing werd ook verschillende keren op een wat neerbuigende manier gezegd dat het probleem toch eigenlijk bij de eigenaar lag. Nu is er bij Fjalar zeker sprake van een wisselwerking, omdat je na vervelende ervaringen angstig wordt, maar aangezien ook diverse professionele Uslandertrainers hem niet zomaar konden laden, is het probleem toch wel iets groter dan alleen de eigenaar.

Uiteindelijk kwamen we terecht bij Petra Vlasblom van 2Moons. Zij beweerde een trailerlaadprobleem in een halve dag te kunnen oplossen en bovendien gaf ze aan aan de eigenaar te leren zelf zijn paard weer te laden. Bij jou thuis, dus je paard hoeft niet eerst in een trailer geladen om pas daarna zijn trailerlaadprobleem op te lossen. En nog belangrijker 'no cure, no pay', maar daar moesten we niet op rekenen....
 

Theorie

Voordat Petra in de praktijk met je paard aan de slag gaat, volgen de eigenaar en degene die meestal helpt met laden eerst zelf een theorieavond waar Petra ingaat op paardengedrag en haar aanpak toelicht. De hoofdlijnen van haar verhaal waren: Bewaar de rust. Als jij niet rustig bent wordt je paard dat zeker niet Neem de tijd. Ga uit van anderhalf uur, dan duurt het een kwartier, neem een kwartier en het duurt anderhalf uur. Beloon iedere stap in de goede richting

Negeer slecht gedrag als steigeren. Het paard zal er snel mee ophouden als hij merkt dat hij er niets mee bereikt.

Accepteer dat er wel eens haperingen zijn in het laden, maar weet hoe je die haperingen op moet lossen. Uiteindelijk zit er een stijgende lijn in. Na deze theorieles waren we al een stuk zekerder. We verwachtten dat Tölva in ieder geval de trailer in zou gaan, maar of ook Fjalars probleem zou worden opgelost betwijfelden we nog een beetje.
 

Praktijk

Vrijdag 30 juni kwam Petra bij ons thuis, Tölva was eerst aan de beurt. Petra begint met loswerken in een longeercirkel (of iets met die omvang). Hiermee ziet ze met wat voor paard ze te maken heeft en worden de paarden op haar gericht. Zodra Tölva's aandacht op Petra was gericht ging ze met haar naar de trailer. Aan beide kanten van de trailer werd een lang touw vastgemaakt dat aan het uiteinde werd vastgehouden door twee helpers. Hiermee wordt de ruimte begrensd, de lijnen raken het paard echter niet, tenzij het paard er zelf doorheen probeert te lopen. De meeste paarden vinden dat prettiger, net als je zelf graag een leuning hebt als je over een smal bruggetje loopt. Petra werkt met een halster waarmee je extra druk geeft, en een extra lang touw. Het paard wordt vervolgens gevraagd te volgen in de richting van de trailer. Er wordt druk op het halster gegeven en als het paard een stap doet wordt deze druk meteen weggenomen. Tëlva gaat steigeren als het haar niet bevalt. Op dit steigeren werd niet gereageerd met stemverheffing, daarmee bereikt het paard deels wat het wil: aandacht. Het enige dat je doet is te voorkomen dat het paard door middel van het steigeren naar achter kan gaan (door druk op het halster). Petra gebruikt brok als beloning, maar nadrukkelijk niet om een paard de trailer in te lokken. Na een tijdje was Tölva te laden en toen begon het werk voor ons. Want uiteindelijk moeten we het toch zelf doen. We gingen laden op basis van dezelfde techniek: dus druk geven als het paard niet loopt, direct vrijgeven als het dat wel doet. Eventueel kan druk van achter worden gegeven door met het uiteinde van de longeerlijn te draaien. En uiteindelijk konden ook wij Tölva laden en de stang achter haar dicht doen. Toen bleek ook de grootste valkuil: niet rustig blijven. Als een paard moeilijk laadt en onrustig is, is je eerste idee om snel die balk achter hem/haar te hangen en de klep dicht te doen. En hoe onrustiger het paard is bij aankomst, des te sneller maken wij de balk los en laden we het paard uit. Hiermee beloon je het paard voor slecht gedrag en bovendien bevestig je het idee dat het paard heeft, dat die trailer iets engs is waar je zo snel mogelijk uit moet. Je moet echter altijd wachten met het openen van balk en klep totdat het paard rustig staat.
 

Na Tölva was Fjalar aan de beurt, de moeilijkste van de twee. Bij het loswerken zag je hem veranderen van een boos paard in een paard dat dacht "nou o.k., we zullen eens kijken wat er gebeurt". Het in de trailer lopen ging redelijk gemakkelijk, maar hij stormde er ook weer een paar keer uit. Toen hij vrij makkelijk de trailer inliep moest Esther hem zelf gaan laden waarbij het voor haar heel belangrijk was om rustig te blijven. Zoals Petra zei: rustigdoorademen. Fjalar was nu zover dat hij erin liep en rustig bleef staan, maar nu kwam het moeilijkste: de balk dichtdoen. Voordat deze stap werd genomen gebruikte Petra een van de touwen die aan de trailer zaten om hem tegen te houden. Zo leerde hij op een veilige manier dat hij niet naar achteren kon. Pas toen hij hierbij rustig bleef mocht Tanja ook de balk dicht gaan doen. Voor Esther was het heel goed dat ze in de trailer stond, omdat ze leerde rustig te blijven en merkte dat Fjalar hier goed op reageerde, uiteindelijk in de trailer bleef staan en niet in paniek raakte toen de balk achter hem gesloten werd.
 

Nu we weer twee laadbare paarden hadden gingen we door met oefenen. Want belangrijk was de nieuwe methode van trailerladen te leren en de paarden te bevestigen in het laden. Petra keek toe op een afstandje en corrigeerde alleen als dat nodig was. Verder moesten we ook elkaar corrigeren als we fouten maakten. Uiteindelijk bleek Tölva de begrenzing van de lijnen nog nodig te hebben en liep Fjalar als een mak lammetje de trailer in en konden balk en deur zonder enig probleem gesloten worden.
 

De volgende dagen moesten we weer oefenen om de paarden te bevestigen. Op zaterdag probeerden zowel Tölva als Fjalar ons weer uit, maar hun gesteiger maakte geen indruk en als het wat langer duurt voor je de balk vast kan maken is dat geen probleem. Op zondag liep Fjalar zelfs met los touwtje de trailer in en de week erna ook. Om met Petra's woorden af te sluiten: "in het trailerladen zit een stijgende lijn, maar er zal heus nog wel eens een hapering zijn". Gelukkig weten wij nu hoe we die hapering moeten oplossen. Dus vanaf nu zien jullie Esther vast ook weer eens op een cursus, een wedstrijd of een rit. Met haar eigen paard.